یا لطیف

پارسال این پست رو زدم‏ ! امسال هم همچین حال و هوایی دارم!
از جنوب که برمی گردی حکما باید احساس خاصی داشته باشی! توی جنوب حتما یک چیزی توی کاسه ات می ریزند، مهم اینه که بفهمی چی و بتونی حفظش کنی ! چیزهای بزرگ رو آدم های بزرگ باید حفظ کنن، و اگه این وسط چیزهای بزرگ رو به آدم های کوچک بدن حکما حکمتی داره! حتی اگه کمر اون آدم کوچک زیر بارش خورد بشه! مگه نه اینکه تکلیف از ظرفیت ما بیشتره ؟ و خورد شدن آدم زیر بار تکلیف اوج افتخاره؟
مسئولیت بزرگ حتی اگه قابل اجرا نباشه، می تونه آدم های کوچک رو بزرگ کنه!

پ.ن1: یک ماهی نیستم! حلالم کنید !
پ.ن2: جنوب امسال به طور وحشتناکی آرامش بخش بود!‏
پ.ن3: حرف برای گفتن زیاده! فعلا سکوت می کنیم ولی!
پ.ن4: دعا کنید «حول حالنا» شویم! عیدتون مبارک !

یا علی

نوشته شده توسط : کفش دار

کفش های دیگران [ نفر کفش گذاشتن]