یا لطیف

حساب کن خودت، مردی که یک روز خیبر جدا می کرده، مردی که یک روز روی شانه های پیامبر پا گذاشته، حساب کن خودت،  مردی که همسر فاطمه(س) بوده است، حالا که فاطمه نیست با چاه...

همینطوری ، شاید بدون دلیل ! دلم هوای این جملات رو کرد! عربی هم بلد نباشیم می شه فهمید! یعنی چاه می فهمه! ما چرا نفهمیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَاِلاّمَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ یَعَضُّ الظّالِمُ عَلى یَدَیْهِ یَقُولُ یا لَیْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَالاَْقْدامِ وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ لا یَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئاً اِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظّالِمینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئاً وَالاَْمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخیهِ وَاُمِّهِ وَاَبیهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنیهِ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَاءْنٌ یُغْنیهِ وَاَسْئَلُکَ الاَْمانَ یَوْمَ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدى مِنْ عَذابِ یَوْمَئِذٍ بِبَنیهِ وَصاحِبَتِهِ وَاَخیهِ وَفَصیلَتِهِ الَّتى تُؤْویهِ وَمَنْ فِى الاَْرْضِ جَمیعاً ثُمَّ یُنْجیهِ کَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ لْمالِکُ وَاَ نَا الْمَمْلُوکُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلا الْمالِکُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَزیزُ وَاَ نَا الذَّلیلُ وَهَلْ یَرْحَمُ الذَّلیلَ اِلا الْعَزیزُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَ نَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ اِلا الْخالِقُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظیمُ وَاَ نَا الْحَقیرُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْحَقیرَ اِلا الْعَظیمُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَ نَا الضَّعیفُ وَهَلْ یَرْحَمُ الضَّعیفَ اِلا الْقَوِىُّ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَ نَا الْفَقیرُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْفَقیرَ اِلا الْغَنِىُّ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا السّاَّئِلُ وَهَلْ یَرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْحَىُّ وَاَ نَا الْمَیِّتُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَیِّتَ اِلا الْحَىُّ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ  اَنْتَ الْباقى وَاَ نَا الْفانى وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَاَ نَا الزّاَّئِلُ وَهَلْ یَرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ مَوْلا ىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَاَ نَا الْمَرْزُوقُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا الرّازِقُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَالْجَوادُ وَاَ نَاالْبَخیلُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْبَخیلَ اِلا الْجَوادُ مَوْلاىَ یامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَاَ نَا الْمُبْتَلى وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْکَبیرُ وَاَ نَا الصَّغیرُ وَهَلْ یَرْحَمُ الصَّغیرَ اِلا الْکَبیرُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْهادى وَاَ نَا الضّاَّلُّ وَهَلْ یَرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى مَوْلاىَ یامَوْلاىَ اَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَ نَا الْمَرْحُومُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ مَوْلاىَ یامَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَاَ نَا الْمُمْتَحَنُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ اِلا السُّلْطانُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّلیلُ وَاَ نَا الْمُتَحَیِّرُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُتَحَیِّرَ اِلا الدَّلیلُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا  الْغَفُورُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَاَ نَا الْمَغْلُوبُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الرَّبُّ وَاَ نَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَکَبِّرُ وَاَ نَا الْخاشِعُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَکَبِّرُ مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِکَ وَارْضَ عَنّى بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ وَفَضْلِکَ یا ذَاالْجُودِ وَالاِْحْسانِ وَالطَّوْلِ وَالاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

پ.ن1: دلم برا امام رضا(ع) تنگ شده!

نوشته شده توسط : کفش دار

کفش های دیگران [ نفر کفش گذاشتن]

یا لطیف

قیصر یه شعری داره که می گه :

این روزها که می گذرد
شادم
این روزها که می گذرد
شادم
که می گذرد
این روزها
شادم
که می گذرد ...

الآن من همچین حسی دارم! یه حس مبهم خیلی عجیب!  از یه زاویه اگه بهش نگاه کنی بوی تعفن روشن فکری ازش به مشام می رسه، ولی از یه زاویه دیگه حس خوب تردید شیرینی که وقت های خوب خوب سراغ (سراق؟) آدم میاد!

الآن باید قسم بخورم که دومی روشن فکری نیست؟

پ.ن1: خطاب به مصطفی که توی اعتکاف می گفت" اینجا یه چیزایی می نویسم که هیچ کس نمی فهمه! فقط یه سری که اسم میارم ازشون می فهمن": " اونا که هیچ! خودمم بعضی وقت ها نمی فهمم چی دارم اینجا بلغور می کنم! ارادت داریم شدید داداش جون"
پ.ن2: شدیدا فکرم مشغول زنگ بزغاله هاست!

نوشته شده توسط : کفش دار

کفش های دیگران [ نفر کفش گذاشتن]

یا لطیف

کلی فکر کردم. و به این نتیجه رسیدم که «بچه ی اردو های جهادی» باشم! جدی می گم!

قبلتر در مورد تعریف اردوهای جهادی گفته بودم! وقتی برای محمد رضا نوشتم!

 اردوی جهادی منطقه ایست در خوش آب و هوا ترین نقاط ایران! جایی که هیچ آقازاده ای راهش به آنجا نیافتاده، نه چاه نفت دارد و نه سواحل زیبای کیش. اردوی جهادی فقط خدا دارد و اخلاص! اردوی جهادی وحید دارد و مصطفی و مجید ! که هرکدام عالمی دارند برای خودشان! وحید 11-12 ساله که چند آدم گنده را دلبسته ی خودش کرده! مصطفی کنکوری که از شهر محروم دلگان،بزرگ بیرون آمده، مجید که در روستای دورافتاده ی خسرین ،تیم فوتبال طلبه های شهرک خسرین را تشکیل داده، قبل از آنکه حتی امتحان حوزه بدهد! اردوهای جهادی آدم دارد، به معنای واقعی کلمه!

دلم برای اردوی جهادی تنگ شده!

مسئلهٌ!
آدم بین کربلا و اردوی جهادی باید کدوم رو انتخاب کنه؟

باور کنید سخت شده انتخاب!

کاش اینجا حیرت کده بود! روایت عجیبی شده، حرف هایی که حتی اینجا هم نمی شود گفت!

روایت عجیبی است! حرف هایی که آدم می زند تا کسی متوجه نشود! به محمد رضا گفتم، نوشته بودم توی کاغذ که اینجا هم بنویسم! دادمش به ایمان! خب وقتی مخاطب اصلی ایمان بود گفتم بدهم خودش بخواند! چرا بقیه الکی سر کار بروند؟

آهای ایمان...

اردوی جهادی یعنی اینکه در روستای امام زاده محمد حسن، کنار آتش دراز بکشی و زل بزنی به آسمان! به کهکشان راه شیری! درست مثل کویر که فقط ستاره ها نور دارند!
اردوی جهادی یعنی بالای نیسان حمل بلوک ،روی بلوک های زمخت دراز بکشی و به آسمان «آبی » (دقت کنید، این آبی با آن آبی ای که در ذهن ماست خیلی فرق دارد(دچار یعنی عاشق/و فکر کن/ که چه تنهاست/ اگر ماهی کوچک/ دچار «آبی » دریای بیکران باشد(این آبی از آن جنس آبی هاست(یعنی ما تعطیلیم ، یعنی کور رنگی، یعنی بدبختی))))) زل بزنی! زل!

خودم هم نمی دانم کدام پرانتز باز نشده در بالا بی دلیل بسته شد!

من هنوز تعریف دقیقی از اردوی جهادی ندارم! آهای حاج نورالدین، رئیس! شما جواب این سوال ها را بده! من هرچه بگم از سر جو گفته ام! شما بگو حاج نور الدین!

و حاج نور الدین ! رئیس اردوهای جهادی ماست ، که لذت شنیدن نوای لذت بخشش ، وقتی غروب، از سر کار برمی گشتیم و دشتی می خواند، باعث شد برای تجربه دوباره آن قید خیلی چیزها را بزنم!

و کجایی حاج عبد الله! رسمش نبود ها، ما ندیده عاشقت شدیم! حاج عبد الله والی، پدر اردوهای جهادی!

و خدا خیر بدهد به آقا حامد، کسی که زورکی ما را برد اردوی جهادی و آخر سر هم زورکی برگرداند! هرجا که می روم دعایش می کنم! مسئله را هم به خاطر همین پرسیدم! اقا حامد دعوتت کند به اردوی جهادی و همزمان باشد با ...

دعا کنید تابستان پر برکتی باشد! اواخر این ماه عازم کهکیلویه هستیم تا اوایل مرداد!

پ.ن: *** متاسفانه مقدار قابل توجهی از متن پرید! حوصله دوباره چرت و پرت گفتن ندارم!

نوشته شده توسط : کفش دار

کفش های دیگران [ نفر کفش گذاشتن]