سلام.
وقتي براي اولين بار رفتم شيراز, کفش هام براي هميشه همونجا موند. هر بار فکر مي کردم جاشون گذاشتم. ولي الان مطمئنم که دلشون نخواسته بيان! با وجودي که بارها و بارها رفتم و برگشتم, اما کفشام موندن اونجا... تا جايي باشن براي دلم که هر بار توي شيراز جا مي مونه.
آخ! دلم تنگ شده واسه شيراز. آه! طاقتم طاق شده براي ديدن چهره ي هميشه خندون رهبر...
...
غصه نخور! انشالله به زودي شاهچراغ رو هم زيارت مي کني.فقط ما رو يادت نره... التماس دعا.
