يک قافله از زلال آب آوردند يک دسته ز نسل آفتاب آوردند
ازکرب و بلايي که خداجاري بود اندازه عشق شعر ناب آوردند
ما چشم به راه آب بوديم ، اما از آن سر جاده ها، سراب آوردند
بر بام دو دست از ديار باران يک جام پر از بوي گلاب آوردند
از ساحل خونرنگ شهادت تنها يک قطعه پلاک و عکس و قاب آوردند
چنديست به انتظار پاسخ مانديم اينک تن پاره را جواب آوردند
(از : حسين اسماعيلي)