يا شاهد
فكر نميكنم بحث صبر مطرح باشه! خدا تو همه ي مصيبت ها به اكثر آدما صبر ميده، اما اينجا بحث شرايط زندگي يه ادمه كه پدرش شهيد شده.نمي خوام اصلا در اين مورد حرف بزنم چون واقعا نميدونم به تك تك اون بچه ها چي گذشته، پس حق اينو ندارم كه از دور هرچيزي رو بگم...بگم صبر نداشتن...بگم لياقت نداشتن...بگم درك نداشتن و....
بچه هاي شهيد همشون كه عين هم نيستن، هر كدومشون يه آدمن با شرايط مختلف زندگي كه حالا بخشي از زنديگيشون اينه كه پدر ندارن و پدرشون شهيده. پس خواهشا از بحث كلي پرهيز كنيم! اين جوري به نظرم اون حرمته بيشتر پايمال ميشه
اما ميدونم هر چي كه هست، اگر اونا مشكلي دارن ما وظيفه مونه كه ياريشون كنيم، نه از روي دلسوزي! بلكه به خاطر سپاس آرامشي كه الان داريم، سپاس خوني كه تو رگهامونه، سپاس اقتدار كشورمون و سپاس درسهاي بزرگي كه ميتونيم تو كلاس معرفتشون بگيريم و به خيلي جاها برسيم...ميدونم بايد دست ياري دراز كرد اما چه طوري و از كجا...دعا نزديك ترين راهشه...
امن يجيب المضطر اذا دعاه و يكشف و السو...
يا علي
